Zouden de problemen die ik tegenkom tijdens het maken van mijn objecten nou niet zijn voorgekomen als ik op mij 18e begonnen was en ruim 50 jaar kunst had gemaakt? Gewoon, mijn hele leven: dingen verzinnen, er een voorstelling van maken, dingen proberen, uitvoeren, bijstellen, afmaken. Onzinnige vraag natuurlijk, maar soms voelt het als een gebrek aan ervaring waardoor ik dingen fout inschat. Het houten object dat ik vorig jaar maakte en in het najaar afmaakte is goed, daar ben ik echt tevreden over. Ik noem het een triptiek, al bestaat het uit één ding, het heeft de symmetrische opbouw van een triptiek. Links, midden, rechts. Ik dacht iets vergelijkbaars te kunnen maken met het hout van de lariks. Maar de veel grotere lepels werden totaal anders, en de combinaties die ik er mee probeerde te maken sloegen nergens op. Ik besloot ze te combineren met het houten Jezusje dat ik ooit voor mijn grote papier mâché kerststal maakte, maar Jezus is weg. Ondertussen heb ik alle kratjes, plastic zakken gecontroleerd, maar Jezus is weg. Ik vrees dat hij bij het groot vuil terecht is gekomen, al begrijp ik het nog steeds niet. Op de foto zie je hem voor het laatst optreden tussen de stenen van mijn vaders blokkendoos. De 12 starre stoere lepels die ik van larikshout sneed, wilde ik bij mijn kleine zachte Jezus plaatsen. Een soort apostels, of misschien wel de herders in het veld. Helaas, ik moet weer iets anders verzinnen.
Recente reacties