Een paar dagen achter elkaar zonder regen, met zomerse temperaturen en slapen onder alleen een lakentje. Toch uniek voor dit jaar 2024. Buiten staat de workmate omringd door spaanders, met lepel 11 vastgeklemd en in wording. Ik wil tot 12 komen deze week en daarmee hoop ik iets te laten ontstaan. Al schuivend met de houten lepels bouw ik een enscenering, een opstelling, en hoop ik te herkennen wanneer het goed is. Lepels zijn mijn toneelspelers. Ik weet niet of wat ik in mijn vage gedachten heb ook echt iets zal zijn. Wolkige beelden wisselen elkaar af: een kring, aandacht, obsessie, fixatie, gerichtheid, tijdloos en universeel. Als ik het opschrijf klinkt het erg eng. Maar vooruit, ik laat het staan. Meestal wordt het toch weer anders.
Recente reacties