Deze foto is van 28 februari 2024, kort na mijn ochtendwandeling. Later heb ik foto’s gemaakt van mannen die op deze daken de pannen legden. Zeker weet ik het niet, maar ik fantaseer dat de werkers van buiten onze landsgrenzen kwamen. Om zeven uur in de morgen begonnen ze, zo nodig bij het licht van grote bouwlampen en ze vonden het heel normaal dat een kraan een half dak op zo’n dakhelling liet zakken. Ik fantaseerde dat het Polen waren, wekenlang van huis, die ooit geleerd hadden hoe je dit soort speelgoedhuizen in elkaar moet zetten. Ze gingen daar niet zelf wonen, misschien zaten ze al weken op elkaar gepakt iedere avond in een caravan, hun huis met gezin hier honderden kilometers vandaan. Hier waren ze met een klus bezig, iedere dag een uur of acht, ze bouwden ruim twintig huizen op het wilde terrein dat sinds 1997 mijn uitzicht was. Er komen vastbesloten jonge mensen te wonen, met leuke banen en carrières die veelbelovende kinderen gaan krijgen, spelend op het pleintje tussen de huizen, terwijl de arbeidsmigranten weer bezig zijn met een nieuw speelgoedhuis, ergens in Europa. En sommigen slapen in tenten.
Alles blijft,
Alles gaat voorbij
Alles blijft voorbijgaan
(Jules Deelder)
Recente reacties